مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل

بلاکچین چیست؟ توضیحات ساده همراه با مثال‌های کاربردی

تکنولوژی ارزهای دیجیتال در سال‌های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است و اگر با بازار ارزهای دیجیتال و رمز ارزها مانند بیت کوین آشنا باشید احتمالاً بارها نام بلاکچین را شنیده‌اید. از آنجایی که این فناوری اساس کار ارزهای دیجیتال است، اهمیت زیادی دارد که بدانید بلاکچین چیست و چگونه کار می‌کند. تگر تازه وارد دنیای تریدر ها یا سرمایه گذاران رمز ارزها شده‌اید با صرافی نوبیتکس همراه باشید تا در ادامه به سؤال Blockchian چیست پاسخ دهیم، اهمیت آن را بررسی کنیم و با نحوه کار آن آشنا شویم.

تکنولوژی بلاکچین چیست؟ تکنولوژی که باعث حذف بانک‌ها و مؤسسات مالی می‌شود

بلاک چین (Blockchain) شبکه‌ای است که با استفاده از تکنولوژی‌های Decentralized (توزیع شده) و رمزنگاری، تاریخچه تمام تراکنش‌های انجام شده با دارایی‌های دیجیتال مانند بیت کوین را در دفتر کلی که امکان تغییر در آن وجود ندارد و تمام اطلاعات ثبت شده در آن به صورت شفاف در اختیار کاربران قرار دارد، ذخیره می‌کند. شبکه بلاکچین همان چیزی است که حذف بانک‌ها و مؤسسات مالی از تراکنش‌های دارایی‌های دیجیتال مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل امکان پذیر کرده است و امنیت ارزهای دیجیتال را تضمین می‌کند. موضوعی که باعث شده دارایی‌های دیجیتال طرفداران زیادی پیدا کنند. حالا استفاده از ماشین حساب ارز دیجیتال به یک عادت روزانه برای بسیاری از افراد تبدیل شود.

در تعریف بلاک چین چنین آمده است: فناوری بلاکچین ساختاری است که سوابق معاملاتی (بلاک‌ها) را به صورت پایگاهی از داده‌ها به نام «زنجیره یا Chain» در شبکه‌ای از «گره‌ها یا Node ها» که به صورت نظیر به نظیر (peer-to-peer) به یکدیگر متصل شده‌اند، ذخیره می‌کند. به کل این مجموعه یک «دفتر کل دیجیتال یا digital ledger» می گویند. کمی پیچیده است؟ بگذارید توضیح ساده‌تری از آن ارائه کنیم.

بلاکچین به زبان ساده؛ شبکه‌ای از داده‌های غیر قابل تغییر

اگر بخواهیم به زبان ساده بگوییم بلاک چین چیست، باید آن را به صورت زنجیره‌ای بلند از داده‌ها در نظر بگیریم. داده‌ها در واقع شامل تراکنش‌هایی هستند که در شبکه انجام می‌گیرند. سوابق تراکنش‌ها در بسته‌هایی به نام بلاک ذخیره می‌شوند. هر بلاک بعد از تکمیل و تأیید اطلاعات آن، به انتهای زنجیره اضافه می‌شود. این زنجیره از بلاک‌ها که به آن بلاک چین می گوییم در گره‌ها یا نودهای شبکه ذخیره می‌شوند. گره‌ها کامپیوترهایی هستند که وظیفه ذخیره کل اطلاعات شبکه را دارند و یک نسخه از تمام داده‌ها در آن‌ها ذخیره می‌شود.

دفتر کل دیجیتالی (Digital Ledger) چیست و چرا ایمن است؟

در واقع بلاکچین یک دفتر کل دیجیتالی بزرگ است که اطلاعات تراکنش‌های شبکه به شکل دقیقی در آن ذخیره می‌شود. هر اطلاعاتی برای اینکه وارد شبکه شود باید توسط یک امضای دیجیتال تأیید شود و مورد تأیید سایر اعضای شبکه قرار بگیرد. هیچکس مالک شبکه بلاک چین نیست و همه افراد می‌توانند به تمامی اطلاعات ثبت شده در شبکه دسترسی داشته باشند؛ اما نمی‌توانند در اطلاعات تغییری ایجاد کنند. زیرا تمام اطلاعات شبکه در هر گره ذخیره می‌شود و برای تغییر آن باید کل نسخه‌های کپی موجود در تمامی گره‌ها تغییر کند. علاوه بر این ساختار بلاکچین نیز به گونه‌ای است که تغییر اطلاعات یک بلاک باعث نا معتبر شدن آن خواهد شد.

در ادامه بیشتر با تکنولوژی بلاکچین آشنا می‌شویم و با مثال‌هایی توضیح می‌دهیم که چرا خرید تتر امروزه طرفداران بیشتری از معامله مستقیم دلار بین کشورها دارد.

مثال شبکه بلاکچین و دلیل محبوبیت آن

فرض کنید که قصد انتقال پول در شبکه بانکی را دارید. بانک حساب و شما مقصد را چک می‌کند، پول را انتقال می‌دهد تراکنش خود را دریافت می‌کند و حساب مبدأ و مقصد را به روز رسانی می‌کند. اما همه اینکارها توسط سیستمی انجام می‌گیرد که توسط بانک کنترل می‌شود. اگر کسی به سیستم بانکی نفوذ کند می‌تواند پول را به جای واریز به حساب دوست شما به حسابی که می‌خواهد منتقل کند. این اتفاق هزاران بار در سال در سراسر جهان رخ می‌دهد!

در سیستم بلاکچین همه چیز شفاف است، اطلاعات شما و اطلاعات دوست شما توسط همه افراد حاضر در شبکه بررسی و تأیید می‌شود. الگوریتم‌ها، هش ها و ماینر ها از اینکه دارایی‌های دیجیتال شما به درستی منتقل شده باشند اطمینان حاصل می‌کنند. بعد از انجام تراکنش هیچکس قدرت تغییر اطلاعات آن را ندارد و همه افراد در شبکه می‌توانند اطلاعات تراکنش را ببینند. از طرفی کارمزد تراکنش نیز بسیار کمتر از کارمزد بانک است.

شبکه بلاکچین از چه اجزایی تشکیل شده است و چگونه کار می‌کند؟

بلاکچین از سه مفهوم اساسی و مهم تشکیل شده است. بلاک‌ها، گره‌ها و ماینر ها. در ادامه به بررسی هر کدام از این مفاهیم می‌پردازیم.

بلاک چیست؟ بسته‌های اطلاعات در شبکه بلاکچین

هر شبکه از تعداد زیادی بلاک تشکیل شده است که هر بلاک شامل ۳ بخش اساسی می‌شود:

• Data: اطلاعات بلاک که شامل تراکنش‌های انجام شده در بلاک است. : نانس یک مجموعه اعدد ۳۲-بیتی است که در هنگام ایجاد بلاک به صورت تصادفی ایجاد می‌شود و سپس به عنوان هدر هش در بلاک مورد استفاده قرار می‌گیرد. : هش ها اعداد ۲۵۶-بیتی هستند که در کنار نانس قرار می‌گیرند. هش با تعداد زیادی صفر شروع می‌شود.

زمانی که اولین بلاک از بلاکچین (بلاک جنسیس) ساخته شد، نانس به صورت تصادفی ساخته شده و هش رمزنگاری شده‌ای برای بلاک ایجاد می‌شود. داده‌های موجود در بلاک امضا شده در نظر گرفته می‌شود و برای همیشه با نانس و هش همراه هستند مگر اینکه استخراج شوند.

ماینر چیست؟ چه نقشی در شبکه بلاکچین دارند؟

ماینر ها یا استخراج گران، وظیفه ایجاد بلاک‌های شبکه را در فرآیندی به نام ماینینگ یا استخراج برعهده دارند. در شبکه بلاکچین هر بلاک دارای نانس و هش اختصاصی خود است. علاوه بر این هش بلاک قبلی نیز در بلاک جدید ذخیره می‌شود. بنابراین فرآیند استخراج یا ساخت بلاک کار ساده‌ای نیست. خصوصاً در یک شبکه بزرگ که میلیون‌ها بلاک در آن ذخیره می‌شود. ماینر ها از نرم افزارها و سخت افزارهای قدرتمند برای حل مسائل ریاضی پیچیده استفاده می‌کنند تا یک nonce که توانایی قبول هش را داشته باشد بسازند.

چرا فرایند ماینینگ به انرژی زیادی نیاز دارد؟ Proof of work یا گواهی انجام کار چیست؟

همانطور که اشاره کردیم نانس ۳۲ بیتی است. در حالی که هش ها به شکل ۲۵۶ بیتی تولید می‌شوند اتصال یک نانس ۳۲ بیتی به یک هش ۲۵۶ بیتی کار بسیار پیچیده است و باید میلیارها حالت مختلف محاسبه شود تا ماینر ها بتوانند بلاخره ترکیب درست را پیدا کنند. زمانی که نانس مناسب پیدا شد، بلاک آماده است تا به شبکه اضافه شود. زمانی که بلاک با موفقیت به شبکه اضافه شد، تمام گره‌های شبکه آن را تأیید می‌کنند و ماینر نیز به دلیل تلاشی که انجام داده است پاداش شبکه (مانند بیت کوین) دریافت می‌کند.

به کل این عملیات Proof of work یا گواهی انجام کار گفته می‌شود تا همه افراد شبکه از صحت اطلاعات بلاک مطمئن شوند. ماینر ها از این راه می‌توانند درآمد خوبی کسب کنند و بیت کوین بدست آورند. یکی از ابزارهای مورد نیاز بیت کوین‌ها ماشین حسابی است که محاسبه بیت کوین به ریال را برای آن‌ها انجام دهد.

Nodes یا گره‌های شبکه بلاکچین چیست؟

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های شبکه بلاکچین، توزیع شده یا Decentralized بودن آن است. هیچ کامپیوتر، سازمان یا موسسه‌ای به تنهایی مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل نمی‌تواند کل شبکه باشد. در عوض این شبکه یک دفتر کل توزیع شده است که توسط گره‌های به هم متصل شده در شبکه محافظت می‌شود. گره، هر نوع وسیله الکترونیکی است که قابلیت ذخیره سازی یک کپی از کل شبکه بلاک چین را داشته باشد و عملکرد شبکه را امکان پذیر کند.

اهمیت حضور گره‌ها در شبکه و تأثیر آن‌ها بر شفافیت ارزهای دیجیتال

هر بلاک جدیدی که وارد شبکه می‌شود، مورد تأیید گره‌ها قرار می‌گیرد. شفافیت بلاکچین این امکان را می‌دهد تا تمامی اطلاعات آن به راحتی قابل بررسی و مشاهده باشد. این شفافیت مدیون حضور گره‌ها است. همه گره‌ها به صورت Peer-to-Peer به یکدیگر متصل شده‌اند. این اتصال نظیر به نظیر باعث می‌شود تا همه آن‌ها اطلاعات کاملاً یکسانی را ذخیره کنند. ذخیره سازی اطلاعات با استفاده از یک سیستم کنترل قوی، به حفظ یکپارچگی شبکه کمک می‌کند و اعتماد را در بین کاربران ایجاد خواهد کرد.

اگر چه در ابتدا این موضوع کمی باعث کاهش سرعت شبکه می‌شد، اما شبکه‌های جدیدتر این مشکل را نیز حل کرده‌اند. براین مثال ترون یکی از سریع‌ترین شبکه‌های بلاکچین را دارد. توصیه می‌کنیم مقاله ترون چیست را نیز مطالعه کنید تا با ویژگی‌های این ارز دیجیتال سریع آشنا شوید.

مزایای بلاک چین؛ چرا شبکه Blockchain کاربردی است؟

بلاکچین تکنولوژی است که توانسته مزایای زیادی در اختیار ارزهای دیجیتال قرار دهد و آن‌ها را به دارایی‌های ارزشمندی تبدیل کند. هر یک از ارزهای دیجیتال معمولاً دارای شبکه بلاکچین مخصوص به خود است که ممکن است مزایای متفاوتی داشته باشد. با این حال همه شبکه‌های بلاکچین مانند بیت کوین، اتریوم، ریپل و … دارای مزایای زیر هستند:

• امنیت بالا
  بیت کوین از ویژگی امضای دیجیتال برای انجام معاملات بدون تقلب استفاده می‌کند باعث می‌شود داده‌ای فرد توسط کاربران دیگر تغییر نکند
• سیستم غیر متمرکز یا توزیع شده
  به طور معمول برا انجام معاملات به تأیید مقامات نظارتی مانند دولت یا بانک نیاز دارید. اما در بلاکچین معاملات با اجماع متقابل کاربران با با سرعت و امنیت بیشتری انجام می‌گیرد. هیچکس صاحب شبکه بلاکچین نیست و نمی‌تواند به تنهایی تغییری در آن ایجاد کند.
• قابلیت اتوماسیون
  بلاکچین قابلیت برنامه ریز دارد و می‌تواند در صورت تحقق پیش شرط‌ها به صورت خودکار اقدامات، رویدادها یا پرداختهای سیستماتیک ایجاد کند. یکی از دلیل بالا بودن فروش اتریوم کاربردهای بسیار شبکه این ارز دیجیتال در زمینه برنامه ریزی و انجام اتوماتیک بسیاری از کارها است.

بلاکچین و مقایسه آن با سیستم بانکداری؛ چرا بلاکچین از سیستم بانکداری بهتر است؟

در سیستم بانکداری چندین مشکل اساسی وجود دارد که در هنگام تراکنش با آن رو به رو می‌شوید. زمانی که شما در حال ارسال پول به دیگران هستید، سیستم بانکی کارمزد قابل توجهی از حساب شما کسر می‌کند. این سیستم به تمامی اطلاعات حساب دسترسی دارد و می‌تواند همه حساب‌ها را تغییر دهد. متمرکز بودن سیستم به این معناست که اگر اطلاعات موجود در بانک از بین برود تمام اطلاعات موجود در حساب‌ها نیز از بین خواهد رفت. در نهایت نیز سیستم‌های بانکی، انتقال پول را کنترل می‌کنند و برای مثال افرادی مانند ما ایرانیان از انجام بسیاری از تراکنش‌های مالی در جهان محروم می‌کند.

بلاک چین برتری‌های زیادی در مقابل بانک دارد:

• امکان انجام تراکنش به صورت ناشناس
• پرداخت کارمزد اندک
• سیستم توزیع شده تقریباً غیر قابل هک
• شفافیت
• عدم نیاز به واسطه
• امنیت بسیار بالای شبکه
• غیر قابل تغییر
• غیر قابل از بین رفتن
• هیچکس کنترل را در دست ندارد
• امکان جابه جایی دارایی‌ها از هرجایی به هرجایی
• سرعت بالای تراکنش‌ها

کاربردهای بلاکچین، از احراز هویت رأی دهنده تا سیستم وام‌دهی!

بلاکچین قابلیت‌های فراوانی دارد که انتقال دارایی‌ها تنها یکی از آن‌ها است. در ادامه با کاربردهای بلاکچین آشنا می شویم.

• رأی دادن
• انتقال ارزهای دیجیتال
• احراز هویت
• دفتر اسناد
• ذخیره سازی اطلاعات
• مدیریت حساب‌ها
• اینترنت اشیا
• حفاظت از مالکیت معنوی و کپی رایت
• بستری برای اجرای برنامه‌های غیر متمرکز (مانند اتریوم)

بلاکچین های جدید مانند چین لینک امکانات پیشرفته بانکداری مانند وام دادن را نیز در شبکه‌های رمز گذاری شده فراهم کرده‌اند. پیشرفت چنین شبکه‌هایی نیاز به سیستم‌های مالی دولتی و بانکداری را تا حد زیادی کاهش خواهد داد.

امنیت بلاک‌چین، آیا بلاکچین امن است؟

بلاکچین از چندین لایه امنیتی مانند کلیدهای خصوصی، کلیدهای عمومی، الگوریتم‌های مختلف، Proof Of Work، هش، سیستم Peer-to-Peer و … که مجموعه آن‌ها در کنار هم یک شبکه بسیار امن و پایدار را ایجاد می‌کنند. برای مثال هش به تنهایی می‌تواند امنیت یک زنجیره کامل از بلاک‌ها را تأمین کند.

با این حال، به صورت تئوری تنها زمانی می‌توان در بلاک چین تغییر ایجاد کرد که بتوان اطلاعات بیش از ۵۱ درصد گره‌های شبکه را تغییر کرد. اینکار به صورت عملی نیاز به قدرت هشینگ بسیار بسیار بالایی دارد. در سال‌های اخیر چندین کلاهبرداری بزرگ گذارش شده که عموماً به دلیل استفاده از صرافی‌های نامعتبر بوده است.

در نوبیتکس از مزایای بلاکچین بهره مند شوید

در این مقاله با اینکه بلاک چین چیست، چگونه کار می‌کند، چه مزایایی دارد و کاربردهای آن چیست آشنا شدیم. همچنین به بررسی بخشی از مهم‌ترین مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل مفاهیم مربوط به شبکه‌های غیر متمرکز پرداختیم. این شبکه امن امکان تراکنش‌های کاملاً ایمن، سریع و کم هزینه را برای شما فراهم می‌کند. شما می‌توانید با وارد شدن به صرافی ارزها دیجیتال نوبیتکس از امکانات فوق العاده شبکه Blockchain نیز بهره مند شوید.

تفاوت بلاک چین لایه یک و لایه دو چیست؟

محبوبیت ارز رمزنگاری و بلاک چین و همچنین تعداد کاربران و تراکنش ها در این صنعت به طور تصاعدی در حال افزایش هستند. در حالی که بلاک چین تغییرات و تحولات اساسی را به وجود آورده، اما مقیاس پذیری (ظرفیت رشد یک سیستم برای پاسخ دادن به افزایش تقاضا) یکی از مشکلات همیشگی آن بوده است. شبکه های بلاک چین عمومی که کاملا غیرمتمرکز و ایمن هستند، اغلب برای دستیابی به بالاترین توان عملیاتی تلاش می کنند.
بلاک چین چیست؟ یک راهنمای کامل برای مبتدیان

این اغلب تثلیث (سه گانه) غیرممکن بلاک چین نامیده می شود و بیان می کند که عملا غیرممکن است که یک سیستم غیرمتمرکز به طور همزمان به سطوح بالایی از تمرکززدایی، امنیت و مقیاس پذیری دست یابد. به طور واقع بینانه، شبکه های بلاک چین تنها می توانند دو عامل از این سه عامل را داشته باشند.

خوشبختانه، هزاران نفر از علاقه مندان و متخصصان در حال کار بر روی راه حل های مقیاس پذیری هستند. برخی از این راه حل ها به منظور اصلاح ساختار بلاک چین اصلی (لایه یک) طراحی شده اند، در حالی که برخی دیگر پروتکل های لایه 2 را هدف قرار می دهند که بر روی شبکه اصلی کار می کنند.

با وجود تعداد زیادی بلاک چین و ارز رمزنگاری، ممکن است ندانید که از شبکه لایه یک استفاده می کنید یا شبکه لایه دو. بلاک چین عاری از مشکل نیست، اما بدست آوردن شناخت در مورد سیستمی که در آن سرمایه گذاری می کنید یا از آن استفاده می کنید، مهم است. با مطالعه این مطلب، تفاوت بین بلاک چین های لایه یک و لایه 2 و همچنین راه حل های مختلف مقیاس پذیری را درک خواهید کرد.

بلاک چین لایه یک در برابر لایه دو

لایه یک همان شبکه اصلی بلاک چین است که مسئولیت تراکنش های درون زنجیره ای را بر عهده دارد (مانند بیت کوین، اتریوم و بی ان بی اسمارت چین)، در حالی که لایه دو به شبکه هایی اشاره دارد که بر روی سایر بلاک چین ها ساخته شده اند و مسئول پردازش تراکنش های خارج از زنجیره هستند. برای مثال بیت کوین و شبکه لایتنینگ را در نظر بگیرید. بیت کوین شبکه لایه یک است و شبکه لایتنینگ که بر روی آن کار می کند، لایه دو است.
نود لایتنینگ چیست و چگونه می توان از آن کسب درآمد کرد؟
شبکه لایتنینگ(Lightening) چیست؟

بهبود مقیاس پذیری شبکه بلاک چین را می توان به راه حل های لایه یک و لایه دو دسته بندی کرد. راه حل لایه یک به طور مستقیم قوانین و مکانیسم های بلاک چین اصلی را تغییر می دهد. راه حل لایه دو از یک شبکه خارجی و موازی برای تسهیل انجام تراکنش ها در خارج از شبکه اصلی استفاده می کند.

دلیل اهمیت مقیاس پذیری بلاک چین

تصور کنید یک بزرگراه جدید بین یک شهر بزرگ و حومه به سرعت در حال رشد آن، ساخته شده است. از آنجایی که میزان ترافیک عبوری از این بزرگراه افزایش می یابد و ازدحام بیشتر می شود (به ویژه در ساعات شلوغی)، میانگین زمان رسیدن از A به B به میزان قابل توجهی افزایش می یابد، چون زیرساخت های جاده ای ظرفیت محدودی دارند و تقاضا روز به روز افزایش می یابد.

حال، مسئولان برای رفع ازدحام و تردد سریع تر مسافران چه کاری می توانند انجام دهند؟ یکی از راه حل های بر طرف کردن این مشکل، توسعه خود بزرگراه و افزودن لاین های اضافی به هر طرف آن است. البته، این راه حل همیشه عملی نیست، چون گران قیمت بوده و برای کسانی که قبلا از بزرگراه استفاده می کرده اند، دردسرهای زیادی ایجاد می کند.

بنابراین، مسئولان باید به دنبال یک جایگزین جدید باشند و رویکردهای مختلفی (مانند ساخت جاده های فرعی یا حتی راه اندازی یک خط حمل و نقل ریلی سبک در امتداد بزرگراه) را در نظر بگیرند که با ایجاد تغییرات در زیرساخت اصلی مرتبط نیستند.

در دنیای فناوری بلاک چین، بزرگراه اصلی لایه یک (شبکه اصلی) خواهد بود، در حالی که جاده های فرعی راه حل های لایه دو (شبکه فرعی برای افزایش ظرفیت کلی) خواهند بود.

نمونه هایی از راه حل های لایه یک و لایه دو

بیت کوین، اتریوم و پولکادات همگی بلاک چین های لایه یک محسوب می شوند. آنها بلاک چین های اصلی هستند که تراکنش ها را برای اکوسیستم مربوطه خود پردازش و ثبت می کنند و دارای یک ارز رمزنگاری بومی هستند که معمولا برای پرداخت کارمزدها و ارائه ابزارهای گسترده تر استفاده می شوند. پالیگان یکی از نمونه های راه حل مقیاس پذیری لایه دو برای اتریوم است.
پولکادات رقیب اتریوم؛ هر آنچه مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل باید در مورد پولکادات بدانید

توان عملیاتی یک عنصر مهم برای یک بلاک چین است. این معیاری از سرعت و کارایی است که نشان می دهد بلاک چین می تواند چه تعداد تراکنش را در یک بازه زمانی خاص پردازش و ثبت کند. با افزایش تعداد کاربران و افزایش تعداد تراکنش ها، سرعت بلاک چین لایه یک می تواند کاهش یابد و استفاده از آن گران شود. این امر به ویژه در مورد بلاک چین های لایه یک که از مکانیسم اثبات کار استفاده می کنند، صدق می کند.

مشکلات بلاک چین های لایه یک فعلی

بیت کوین و اتریوم نمونه های خوبی از شبکه های لایه یک با مشکل مقیاس پذیری هستند که شبکه های خود را از طریق یک مدل اجماع توزیع شده ایمن می کنند. این بدان معنی است که همه تراکنش ها قبل از تایید اعتبار، توسط چندین نود تایید می شوند. نودها همگی برای حل یک مسئله پیچیده ریاضی با هم رقابت می کنند و ماینرهایی که موفق به حل مسئله شوند، ارز بومی شبکه را پاداش خواهند گرفت.

به عبارت دیگر، همه تراکنش ها قبل مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل از تایید باید توسط چندین نود کانفرم شوند. این یک روش کارآمد برای ثبت و ضبط داده های صحیح و تایید شده در بلاک چین است و در عین حال خطر حمله هکرها را کاهش می دهد. با این حال، هنگامی که شبکه ای به محبوبیت بیت کوین یا اتریوم دارید، تقاضای توان عملیاتی تبدیل به یک مشکل روزافزون می شود. در مواقع شلوغی شبکه، کاربران با طولانی شدن زمان تایید تراکنش و افزایش کارمزد مواجه خواهند شد.
کانفرم چیست؟ هر آنچه باید در مورد تایید بلاک ها بدانید

راه حل های لایه یک چگونه کار می کنند؟

چندین راهکار برای بلاک چین های لایه یک وجود دارند که می توانند توان عملیاتی و ظرفیت کلی شبکه را افزایش دهند. در مورد بلاک چین هایی که از اثبات کار استفاده می کنند، انتقال به اثبات سهام می تواند راهکاری برای افزایش تعداد تراکنش های پردازش شده در ثانیه و در عین حال کاهش کارمزد باشد. البته، دیدگاه های متفاوتی در بین جامعه ارز رمزنگاری در مورد مزایا و پیامدهای بلندمدت اثبات سهام وجود دارد.

راه حل های مقیاس پذیری در شبکه های لایه یک معمولا توسط تیم توسعه پروژه معرفی می شوند. بسته به راه حل، جامعه باید شبکه را هاردفورک یا سافت فورک کند. برخی از تغییرات کوچک (مانند به روزرسانی سگویت (SegWit) بیت کوین) با نسخه های برنامه ریزی شده قبل از خود سازگار هستند.

تغییرات بزرگ تر (مانند افزایش اندازه بلاک بیت کوین به 8 مگابایت) به هاردفورک نیاز دارند. هاردفورک دو نسخه از بلاک چین را ایجاد می کند: یکی با به روزرسانی و دیگری بدون به روزرسانی. راهکار دیگر برای افزایش توان عملیاتی شبکه، شاردینگ است. شاردینگ عملیات یک بلاک چین را به چندین بخش کوچک تر تقسیم می کند که می توانند تراکنش ها را به طور همزمان و موازی پردازش کنند نه به صورت متوالی.
شاردینگ چیست و چه کمکی به شبکه اتریوم خواهد کرد؟

راه حل های لایه دو چگونه کار می کنند؟

همانطور که گفته شد، راه حل های لایه دو به شبکه های فرعی متکی هستند که به صورت موازی یا مستقل از شبکه اصلی کار می کنند.

رول آپ ها (Rollups)

رول آپ های دانش صفر (متداول ترین راهکار) تراکنش ها را خارج از شبکه تایید و دسته بندی می کنند و آنها را به صورت یک تراکنش واحد به شبکه اصلی ارسال می کنند. این سیستم ها از اثبات اعتبار برای بررسی صحت تراکنش ها استفاده می کنند.
قرارداد هوشمند چیست؟

دارایی ها در شبکه اصلی با یک قرارداد هوشمند رابط نگهداری می شوند و این قرارداد هوشمند تایید می کند که رول آپ طبق برنامه عمل می کند. این امنیت شبکه اصلی را با استفاده از یک رول آپ کم هزینه تر تامین می کند.

زنجیره های جانبی (Sidechains)

زنجیره های جانبی شبکه های بلاک چین مستقل هستند که اعتبارسنج های خاص خود را دارند. این بدان معناست که قرارداد هوشمند رابط در شبکه اصلی، اعتبار شبکه جانبی را تایید نمی کند. بنابراین، باید مطمئن شوید که زنجیره جانبی به درستی کار می کند، چون می تواند دارایی های شبکه اصلی را کنترل کند.

کانال پرداخت (state channel)

کانال پرداخت یک محیط ارتباطی دو طرفه بین طرفین دخیل در تراکنش است. طرفین بخشی از بلاک چین اصلی را با استفاده از یک قرارداد هوشمند از پیش توافق شده یا یک مالتی سیگ (چندامضایی) قفل می کنند و آن را به یک کانال تراکنش خارج از شبکه متصل می کنند.

سپس طرفین یک تراکنش یا گروهی از تراکنش ها را خارج از زنجیره انجام می دهند، بدون این که داده های تراکنش را فورا به دفتر کل توزیع شده (یعنی شبکه اصلی) ارسال کنند. پس از تکمیل تراکنش ها در خارج از شبکه، آنها به بلاکچین اضافه می‌شوند. این کانال زمان پردازش تراکنش ها را به طور قابل توجهی کاهش داده و ظرفیت کلی شبکه را افزایش می دهد. راه حل هایی مانند شبکه لایتنینگ و شبکه رایدن (Raiden) اتریوم براساس کانال های پرداخت عمل می کنند.

بلاک چین های درون بلاک چین اصلی (Nested blockchains)

این راه حل متکی به مجموعه ای از زنجیره های فرعی است که درون بلاک چین اصلی قرار دارند. بین بلاک چین اصلی و زنجیره های فرعی رابطه “مادر و فرزندی” وجود دارد. زنجیره های فرعی براساس قوانین و پارامترهای تعیین شده توسط زنجیره مادر عمل می کنند.

زنجیره اصلی در پردازش و اجرای تراکنش ها شرکت نمی کند و نقش مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل آن محدود به رفع اختلافات در مواقع ضروری می شود. وظایف روزانه به زنجیره های “فرزند” واگذار می شوند و این زنجیره ها پس از تکمیل و پردازش تراکنش ها ، آنها را به زنجیره مادر بر می گردانند. پروژه پلاسما (Plasma) از OmiseGO نمونه ای از راه حل بلاک چین تو در تو در لایه دو است.

محدودیت های راه حل های مقیاس پذیری لایه یک و لایه دو

هر دو راه حل لایه یک و لایه دو مزایا و معایب خاص خود را دارند. کار با لایه یک می تواند موثرترین راه حل را برای بهبود پروتکل در مقیاس بزرگ ارائه دهد. البته، این بدان معناست که اعتبارسنج ها باید متقاعد شوند که تغییرات را از طریق هاردفورک بپذیرند.

یکی از نمونه های ممکن که در آن اعتبار سنج ها نمی خواهند این کار را انجام دهند، تغییر از مدل اثبات کار به اثبات سهام است. ماینرها با تغییر به یک سیستم کارآمدتر درآمد خود را از دست می دهند، به همین دلیل نسبت به بهبود مقیاس پذیری شبکه بی انگیزه می شوند.

راه حل های لایه دو روش بسیار سریع تری برای بهبود مقیاس پذیری ارائه می دهند. با این حال، بسته به روش مورد استفاده، دیگر از امنیت بالای بلاک چین اصلی برخوردار نیستید. کاربران به شبکه هایی مانند بیت کوین و اتریوم اعتماد دارند، چون قوی و ایمن هستند. با حذف راه حل های لایه یک، برای کارایی و امنیت باید اغلب به تیم و شبکه لایه دو اعتماد کنید.

بعد از لایه یک و لایه دو چه اتفاقی می افتد؟

یک سوال مهم که مطرح می شود این است که آیا با مقیاس پذیرتر شدن مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل شبکه های لایه یک، بازهم به راه حل های لایه دو نیاز خواهیم داشت یا خیر. بلاک چین های موجود شاهد پیشرفت هایی هستند و شبکه های جدید با مقیاس پذیری مناسب ایجاد می شوند.

با این حال، زمان زیادی طول می کشد تا شبکه های اصلی مقیاس پذیری خود را بهبود بخشند و این تضمین نمی شود. محتمل ترین راهکار این است که لایه های یک روی امنیت تمرکز کنند و به شبکه های لایه دو اجازه دهند تا سرویس های خود را برای موارد استفاده خاص تنظیم کنند.

در آینده نزدیک، این احتمال وجود دارد که شبکه های بزرگی مانند اتریوم به دلیل پایگاه بزرگ کاربر و توسعه دهنده، همچنان شبکه های غالب باشند. مجموعه اعتبارسنج غیرمتمرکز بزرگ و اعتبار قابل اعتماد آن، پایه ای قوی برای راه حل های لایه دو ایجاد می کند.

ارز دیجیتال استلار چیست؟ نقد و بررسی رمزارز XLM

استلار چیست؟ در سایت رسمی این شبکه با عبارت کوتاهی به این سؤال مهم پاسخ داده شده است: شبکه‌ای منبع باز برای ایجاد و انتقال انواع پول در سراسر دنیا. با مشاهده این جمله احتمالاً به یاد شبکه ریپل خواهید افتاد. از قضا، حدستان کاملاً درست است؛ زیرا ماجرای این دو شبکه بلاکچین تا حدود زیادی به یکدیگر گره خورده است. البته تفاوت‌هایی نیز با هم دارند که باید درباره‌شان بحث و بررسی بیشتری شود. در ادامه، با ما همراه باشید تا هر آنچه را لازم است قبل از سرمایه در ارز استلار بدانید، با هم بررسی کنیم.

فهرست عناوین مقاله

شبکه استلار چیست؟

استلار نوعی شبکه منبع باز و غیرمتمرکز مبتنی بر بلاکچین است که کاربران می‌توانند در بستر آن برای ساخت، ارسال و مبادله انواع ارزهای دیجیتال و فیات اقدام کنند. بانک‌ها، پلتفرم‌های پرداخت و عموم مردم در سراسر دنیا مخاطب بالقوه این پروژه به حساب می‌آیند.

بنیاد استلار با ایجاد این شبکه بلاکچین تلاش می‌کند زیرساخت لازم برای انتقال پول در سراسر دنیا را با هزینه کم و سرعت زیاد امکان‌پذیر کند. در این مسیر موفقیت‌های چشمگیری نیز کسب کرده است که در ادامه بیشتر درباره‌شان بحث خواهیم کرد.

بنیان‌گذار استلار کیست؟

بنیاد توسعه استلار سازمانی غیرانتفاعی است که پایه‌گذاری و مدیریت شبکه استلار را بر عهده دارد. شخصیت درجه یک این بنیاد جد مک کالب (Jed McCaleb) است که در عرصه فناوری بلاکچین و بازار رمزارزها چهره‌ای نام‌آشنا به حساب می‌آید. کسانی که با بازار رمزارزها آشنایی دارند، به‌خوبی می‌دانند مک کالب مدیر ارشد فناوری پروژه ریپل بود؛ اما در سال 2013 تصمیم گرفت آن را ترک کند. در ادامه، درباره دلایل این تصمیم جد مک کالب بیشتر بحث خواهیم کرد.

مک کالب بودجه اولیه راه‌اندازی شبکه استلار را در سال 2014 از استارتاپی به نام استریپ (Stripe) تأمین کرد. پس از آن، شرکت‌های بزرگ دیگری مانند گوگل، بلک راک (BlackRock) و فست فوروارد (FastForward) نیز کمک‌های مالی جداگانه‌ای را در اختیار مک کالب قرار دادند. درنهایت، در سال 2015 تلاش‌های مک کالب و گروه همراهش به نتیجه رسید و شبکه استلار راه‌اندازی شد.

ازجمله چهره‌های کلیدی دیگر که در پروژه استلار در کنار مک کالب فعالیت می‌کنند، می‌توان به افراد زیر اشاره کرد:

• دیوید مازیرز (David Mazieres) سازنده پروتکل اجماع شبکه استلار
• دنیل دیکسن (Denelle Dixon) مدیر اجرایی استلار
• جویس کیم (Joyce Kim) هم‌بنیان‌گذار استلار

همان‌طور که اشاره کردیم، استلار شبکه غیرمتمرکزی برای پرداخت‌های روزمره مالی به حساب می‌آید. این شبکه در سال‌های اخیر حوزه خدمات خود را به کشورهای گوناگونی وارد کرده است. برای مثال، در سال 2018 قراردادی با شرکت ترنسفر تو (TransferTo) امضا کرد و به موجب آن، زیرساخت لازم برای پرداخت‌های بین‌المللی در بیش از هفتاد کشور دنیا را فراهم کرد.

استلار چه اهدافی را دنبال می‌کند؟

تا اینجا بررسی کردیم شبکه استلار چیست و چگونه فعالیت خود را آغاز کرده است. بد نیست به این سؤال مهم نیز پاسخ دهیم که هدف اصلی استلار چیست. به نظر می‌رسد گروه توسعه‌دهنده استلار اهداف بلندپروازانه‌ای را در سر دارد. آن‌ها به دنبال این هستند که در نهایت تمام سیستم مالی دنیا را تحت شبکه غیرمتمرکز و همتا به همتای واحدی به نام استلار دربیاورند. اینکه استلار چنین ظرفیتی را دارد یا نه و چقدر می‌تواند به این هدف نزدیک شود، سؤال مهمی است که در ادامه با بررسی نحوه عملکرد آن، سعی می‌کنیم ارزیابی منصفانه‌ای ارائه کنیم.

شبکه استلار چگونه کار می‌کند؟

استلار (Stellar) شبکه غیرمتمرکزی مبتنی بر بلاکچین است که به صورت منبع باز در دسترس عموم قرار دارد. هرکس در هر از نقطه از دنیا با دسترسی به اینترنت می‌تواند به طور مستقل به شبکه استلار دسترسی پیدا کند. برخلاف برخی شبکه‌های بلاکچین دیگر مانند ایاس ، از نظر تعداد نودهای فعال در شبکه استلار، هیچ محدودیتی وجود ندارد. هیچ منبع متمرکزی روی عملکرد نودهای متصل به شبکه استلار نظارت نمی‌کند؛ بلکه از یک مکانیزم اجماع برای مدیریت آن استفاده می‌شود.

شبکه استلار از مکانیزم اجماع اختصاصی خود با نام پروتکل اجماع استلار (Stellar Consensus Protocol) استفاده می‌کند. تأیید تراکنش‌ها و حفظ امنیت شبکه بر اساس این الگوریتم اجماع صورت می‌گیرد. الگوریتم مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل اجماع SCP به‌گونه‌ای طراحی شده است که سرعت پردازش تراکنش‌ها را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد. به‌گونه‌ای که استلار در مقایسه با بلاک‌چین‌هایی مانند بیت کوین که از الگوریتم اثبات کار استفاده می‌کنند، بسیار کارآمدتر است. برای این منظور، نودها در شبکه تعداد نود را به‌عنوان نماینده انتخاب می‌کنند. این تصمیم سبب می‌شود زمان احراز هویت تراکنش‌ها کاهش پیدا کند و درنتیجه، سریع‌تر صورت بگیرد.

پیش‌تر، اشاره کردیم در شبکه بلاکچین امکان ایجاد و انتقال انواع ارزهای دیجیتال وجود دارد. این مهم با استفاده از ویژگی‌ای با عنوان انکر (anchor) در شبکه استلار محقق شده است. انکرها مسئولیت دارایی افراد در شبکه استلار را بر عهده گرفته‌اند و عملکردی مشابه پل بلاک چین دارند که امکان تعامل بین ارزهای دیجیتال مختلف و شبکه استلار را فراهم می‌کنند.

ویژگی‌های استلار

شبکه استلار نیز مانند هر شبکه بلاکچین دیگر ویژگی‌های اختصاصی دارد که برخی از آن‌ها نقطه قوت و برخی دیگر نقطه ضعف به حساب می‌آیند. در اینجا مزایا و معایب این شبکه را بررسی مي‌کنیم.

مزایای استلار

• امکان تبادل انواع ارزهای فیات و دیجیتال در شبکه استلار وجود دارد.
• هزینه کارمزد تراکنش‌های بین‌المللی در مقایسه با شبکه بانکی به‌مراتب کاهش پیدا می‌کند.
• سرعت پردازش تراکنش‌ها در شبکه استلار بسیار زیاد است.
• استلار پلتفرم رابط کاربری ساده‌ای را برای کاربران فراهم کرده است که افراد به‌راحتی می‌توانند از آن بهره‌مند شوند.

معایب استلار

مهم‌ترین ایرادی که می‌توان به استلار گرفت، این است که افراد برای استفاده از خدمات آن، ابتدا باید بیست ارز XLM را بخرند و در کیف پول اختصاصی نگهداری کنند. در غیر این صورت، نمی‌توانند از خدمات انتقال و تبدیل ارز در استلار بهره‌مند شوند.

بیشتر بخوانید: کیف پول ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال XLM چیست؟

در بحث استلار چیست، اشاره کردیم که درِ این شبکه به روی انواع و اقسام ارزهای دیجیتال و فیات باز است. با وجود این، نباید از کنار ارز دیجیتال اختصاصی این شبکه به‌سادگی عبور کنیم. در عرف رایج بازار رمزارزها معمولاً رمزارز اختصاصی این شبکه را با نام ارز دیجیتال استلار می‌شناسند؛ درحالی‌که استلار نام یک شبکه بلاکچین است و ارز دیجیتال اختصاصی آن لومن (Lumen) نام دارد.

لومن در صرافی‌ها با نماد اختصاری XLM شناخته می‌شود. این مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل رمز ارز پایه و اساس شبکه استلار به حساب می‌آید. کاربران برای پرداخت هزینه تراکنش‌های خود در شبکه استلار باید از رمز ارز XLM استفاده کنند. البته نقش لومن به همین جا محدود نمی‌شود؛ بلکه نقش ارز میانی را نیز ایفا می‌کند.

تصور کنید کاربری در آمریکا بخواهد وجهی را به کاربر دیگر در مکزیک منتقل کند. او وجه مدنظر را به صورت دلار آمریکا به شبکه استلار واریز می‌کند. شبکه به صورت خودکار دلار را به ارز XLM تبدیل می‌کند. سپس کاربر مکزیکی می‌تواند وجه مدنظر را در مقصد به صورت پزو (واحد پول رسمی مکزیک) دریافت کند. این فرایند چند ثانیه به طول می‌انجامد. به همین دلیل است که استلار می‌تواند انتقال پول در سراسر دنیا را تسهیل کند.

استلار بهتر است یا ریپل؟

اگر تجربه استفاده از ریپل و استلار را داشته باشید، قطعاً به شباهت‌هایی که بین این دو پلتفرم وجود دارند، اذعان خواهید کرد. کد بلاکچین که برای راه‌اندازی این شبکه استفاده شده، تا حد زیادی یکسان است. ارزهای دیجیتال اختصاصی هیچ‌یک از این دو پلتفرم قابل استخراج نیست و هردو از یک دفتر کل توزیع شده برای مدیریت تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. حضور مک کالب به‌عنوان بنیان‌گذار هر دو پروژه، در وجود این شباهت‌ها بی‌تأثیر نیست.

آنچه این دو پلتفرم را از یکدیگر متمایز می‌کند، هدف طراحی آن‌هاست. ریپل برای کمک به شبکه بانکی به‌منظور افزایش سرعت تراکنش‌ها راه‌اندازی شده است؛ درحالی‌که استلار کاربران معمولی و خرد را هدف گرفته است. همین نکته اساسی بود که مک کالب را بر آن داشت تا از تیم ریپل جدا شود و پروژه استلار را راه‌اندازی کند. البته به این معنی نیست که بانک‌ها نمی‌توانند از استلار استفاده کنند.

نکته دیگر که باید در بحث تفاوت استلار و ریپل مدنظر قرار داد، الگوریتم‌های اجماع این دو شبکه است. همان‌طور که اشاره کردیم، در شبکه استلار از الگوریتم اجماع Stellar Consensus Protocol استفاده می‌شود؛ این در حالی است که در شبکه ریپل از الگوریتم اثبات صحت (Proof-of-Correctness) استفاده می‌شود.

موضوع دیگری که در مقایسه استلار و ریپل جلب توجه زیادی می‌کند، این است که بسیاری معتقدند مدیریت ریپل در مقایسه با استلار کاملاً متمرکز است. برای مثال، وقتی مک کالب تصمیم گرفت شبکه ریپل را ترک کند، اعضای دیگر، دارایی‌های XRP او را بلوکه کردند. این موضوع به‌خوبی نشان می‌دهد ریپل آن‌طور که باید و شاید غیرمتمرکز نیست.

تاریخچه قیمت استلار

ارز دیجیتال استلار یا XLM در سال 2015 با قیمت 0/0027 دلار عرضه شد. تا قبل از سال 2017 قیمت این ارز دیجیتال چندان تغییر نکرد؛ اما با شروع این سال رشد چشمگیری داشت؛ به‌گونه‌ای که در پایان این سال به قیمت 0/9 دلار رسید. با شروع سال 2018 روند نزولی آن آغاز شد و در پایان این سال به حدود 0/11 دلار رسید. این روند نزولی با شیب ملایمی در سال 2019 نیز ادامه داشت و در پایان این سال قیمت ارز استلار به حدود 0/05 دلار رسید.

در سال 2020 با شیب ملایمی روند صعودی در استلار حاکم شد و در انتهای این سال به محدوده 0/15 دلار رسید. در سال 2021 نیز تا نیمه نخست سال به قیمت 0/7 دلار رسید؛‌ اما پس از آن، بار دیگر افت قیمت داشت. در حال حاضر که در نیمه دوم سال 2022 به سر می‌بریم، قیمت XLM حدود 0/11 دلار است.

عرضه کل ارز دیجیتال استلار صد میلیارد سکه در نظر گرفته شده بود؛ البته در نوامبر سال 2019 بنیاد استلار پنجاه میلیارد سکه را برای همیشه سوزاند و از دسترس خارج کرد. در حال حاضر، حدود 25 میلیارد ارز استلار در گردش است و تیم توسعه‌دهنده به‌مرور زمان مابقی آن را نیز عرضه خواهد کرد. همچنین استلار با ارزش بازار 8/5 میلیارد دلار در جایگاه بیست‌وپنجم بین تمام ارزهای دیجیتال قرار دارد.

ارز استلار بخریم یا نه؟

ماهیت و اهداف استلار کاملاً روشن و شفاف است. به عبارت دیگر، همه می‌دانند دلیل ارزشمندی استلار چیست؛ اما اینکه آینده استلار روشن خواهد بود یا نه، موضوع بسیار پیچیده‌ای است که اظهار نظر درباره آن دشوار است. یک نکته کلیدی وجود دارد که قبل از سرمایه‌گذاری در استلار باید مدنظر قرار دهید. اگر استلار بتواند دامنه کاربرد خود را در سراسر دنیا افزایش دهد، عرضه ارز دیجیتال XLM افزایش خواهد یافت. با توجه به محدودیت در عرضه این رمز ارز، قطعاً شاهد کمیاب شدن آن و درنتیجه افزایش قیمت استلار خواهیم بود؛ اما واقعیت این است که استلار هنوز نتوانسته است جمعیت زیادی را با خود همراه کند. به همین دلیل، آینده آن در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

سؤالات متداول

1. ارز دیجیتال استلار از کجا بخریم؟

برای خرید ارز XLM می‌توانید از صرافی‌هایی مانند بایننس، کوکوین ، کوینکس ، هیوبی گلوبال و … استفاده کنید.

2. بهترین کیف پول ارز استلار چیست؟

علاوه بر کیف پول اختصاصی استلار که در نسخه دسکتاپ عرضه شده است، می‌توانید از کیف پول‌های دیگری مانند اتمیک والت ، لجر و بلاکچین نیز برای نگهداری ارز استلار استفاده کنید.

3. استلار گلد چیست؟

استلار گلد (Stellar Gold) ارز دیجیتالی است که در سال 2019 در شبکه استلار راه‌اندازی شده است.

کلام پایانی

در این مقاله بررسی کردیم که استلار چیست و چه اهدافی را دنبال می‌کند. نظر شما درباره پروژه جد مک کالب چیست؟ به نظر شما آیا استلار می‌تواند به هدف اصلی خود، یعنی ایجاد پلتفرمی واحد برای پرداخت‌های بین‌المللی دست پیدا کند؟ آیا شما در ارز دیجیتال XLM سرمایه‌گذاری کرده‌‌اید؟ نظرات و پیشنهاد‌های خود را در این زمینه با ما در میان بگذارید.

مقیاس پذیری چیست؟چه نقشی در بلاکچین دارد؟

مقیاس پذیری(scalability) یکی از مهمترین مشکلات بلاکچین است و از بدو تولد بیت کوین مورد توجه توسعه دهندگان و محققان بلاکچین بوده است. مقیاس پذیری معیاری برای سنجیدن توانایی سیستم در افزایش یا کاهش عملکرد و هزینه در پاسخ به تغییرات برنامه و تقاضای پردازش سیستم است. برای مثال در حال حاضر می توانیم در شبکه بلاکچین بیت کوین هر یک ثانیه ۷ تراکنش و در شبکه بلاکچین اتریوم هر یک ثانیه ۲۰ تراکنش انجام دهیم. اگر تعداد این تراکنش ها افزایش یابد شبکه اشباع شده و سرعت آن کند می شود.

مقیاس پذیری چیست؟ و چرا مهم است؟

فرقی نمی کند که شما یک محقق بلاکچین هستید که در دانشگاه کار می کنید ، یا یک علاقه مند به ارزهای دیجیتال ، حتماً اصطلاح “مقیاس پذیری” یا “بلاکچین مقیاس پذیر” را شنیده اید. در مورد آن بسیار بحث و هیاهو شده است.

برای مثال مقیاس پذیری در بیت کوین به معنای محدودیت های زنجیره بلوکی برای پردازش چندین معامله است. همانطور که قبلاً توضیح داده شد، معاملات منفرد در یک بلوک جمع آوری می شوند . و حداکثر اندازه یک بلوک به وضوح در پروتکل بیت کوین تعریف شده است.

اگر افراد زیادی شروع به ارسال BTC به یکدیگر کنند چه می شود؟ تنها تعدادی از معاملات می توانند در یک زمان معین انجام شوند ، بنابراین چه اتفاقی می افتد که تقاضا از آن بیشتر شود؟

نتیجه این امر، کاهش مقیاس پذیری و فضای ذخیره معاملات در بیت کوین است که منجر به زمان طولانی انتظار و هزینه های بالای هر معامله می شود.

شبکه های مختلف بلاکچین، همگی بر سر مقیاس پذیری در حال رقابت هستند. اصطلاحا به این رقابت « جنگ تراکنش بر ثانیه » یا ( TPS war ) نیز می گویند. اکنون ارز های دیجیتال زیادی وارد بازار های مالی شده اند که مقیاس پذیری خود را بسیار بیشتر از اتریوم و بیت کوین می دانند و این موضوع یک مزیت رقابتی برای آن ها به حساب می آید. به عنوان مثال اکنون ریپل می تواند بیش از ۱۰۰۰ تراکنش در ثانیه را مدیریت کند. شاید فکر کنید که این موضوع باعث می شود که کاربران شبکه بیت کوین و اتریوم را ترک کنند و در آینده از این شبکه استفاده کنند. اما واقعا این طور نیست.

در ضمن یک مثال این موضوع را کاملا توضیح خواهیم داد. به عنوان مثال فردی به نام علی را در نظر بگیرید. علی صاحب یک شرکت باربری است. کارکنان این شرکت ها خدماتی مانند اساس کشی منازل و باربری وسایل بین خانه ها را ارائه می دهند. وقتی یک مشتری با این شرکت تماس بگیرد و یک سرویس بخواهد، پیشنهاد های زیر به او ارائه می شود:

• سرویس قوی – سریع – گران
• سرویس ضعیف – سریع – ارزان
• سرویس قوی – کند – ارزان

همان طور که می بینید سرویس های ارزان همیشه یک مشکلی دارند. گرچه ممکن است یک سرویس ارزان سریعتر از سرویس های دیگر باشد، اما حتما کبود دیگری در آن وجود دارد. جمع کردن هر سه ویژگی خوب با یک دیگر ممکن است. بنابراین سرویسی که هم قوی باشد، هم سریع و هم ارزان وجود نخواهد داشت.

این موضوع، مبحث جدیدی نیست. در دهه ۱۹۵۰ تحقیقات زیادی در این مورد با عنوان « مثلث مدیریت پروژه » انجام گرفت. در شبکه های بلاکچین نیز مثلث مشابهی با نام مثلث مقیاس پذیری داریم. بنابراین قبل از این که یک بلاکچین را به دلیل سریع تر بودن نسبت به سایر بلاکچین ها انتخاب کنیم، بهتر است کمبود های موجود در آن را نیز بدانیم.

مثلث مقیاس پذیری

مانند مثالی که گفته شد در این جا هم یک مثلث با سه ضلع داریم. اما تنها می توانیم دو ضلع از این سه ضلع را انتخاب کنیم. این سه ویژگی عبارتند از:

• غیر متمرکز بودن
• امنیت
• مقیاس پذیری

در حال حاضر هیچ بلاکچینی وجود ندارد که بتواند هر سه این ویژگی ها را ارائه کند. البته در ادامه اشاره خواهیم کرد که اکنون به نسبت گذشته، فاصله کم تری با دست یابی به چنین بلاکچینی داریم.

قبل از این که بحث در این مورد را شروع کنیم دو نکته را ذکر می کنیم:

1. برای درک این مثلث فعلا هیچ نیازی به فهم تفاوت های موجود بین بلاکچین های عمومی و خصوصی ندارید. البته دانستن این تفاوت ها در انتها ضروری است. به همین دلیل در انتهای مطلب به تفاوت های این دو بلاکچین اشاره خواهیم کرد.
2. درک این موضوع برای توسعه دهندگان راحت تر خواهد بود.

۳ویژگی مهم هر بلاکچین

همان طور که به اختصار گفتیم سه ویژگی مهم در یک بلاکچین وجود دارند:

مقیاس پذیری

ویژگی اول سرعت یا همان مقیاس پذیری است. یک بلاکچین وقتی سریع خواهد بود که بتوان در هر ثانیه بیش از چندین هزار تراکنش را در آن انجام داد.

امنیت

دومین ویژگی مهم امنیت است. منظور از امنیت، عدم وجود باگ در کدنویسی بلاکچین نیست. ( این اشکالات همیشه به نوعی به وجود می آیند ) بلکه منظور از امنیت مقاومت در برابر حملات سایبری است. از جمله مهم ترین این حملات می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

1. حمله ۵۱ درصد که به معنای به دست گرفتن کنترل اکثریت شبکه توسط مهاجم است.
2. حمله سیبیل که به معنای استفاده مهاجم از جندین هویت جعلی در شبکه است.
3. حمله محروم سازی از سرویس

غیر متمرکز بودن

سومین ویژگی غیر متمرکز بودن است. غیر متمرکز بودن یک بلاکچین ، اهمیت زیادی دارد. در یک بلاکچین غیر متمرکز، کنترل شبکه توسط فرد یا گروه خاص ممکن نخواهد بود. در نتیجه هیچ کس نمی تواند به صورت مخفیانه معاملات را دستکاری یا حذف کند. یکی از کاربرد های این تکنولوژی در جایی است که شرکت ها نمی توانند به همدیگر اعتماد کنند. دیگر اینجا نیاز به اعتماد به کسی وجود ندارد و همه کاربران شبکه در کنترل شبکه به صورت غیر متمرکز سهیم خواهند بود. در بلاکچین عمومی، که البته مطابق با قانون نیز نمی باشد، هر فردی می تواند به شبکه بپیوندد.

حالا که هر سه ویژگی یک بلاکچین ایده آل را شناختید. بهتر است بدانید، جمع بین این ویژگی ها اصلا آسان نیست. و این را هم بدانید که سرعت بلاکچین ها(مقیاس پذیری) اکنون به سرعت دیتا بیس های مرسوم که بر روی سرورها پیاده می شوند، نمی رسد.

الگوریتم اثبات کار

در هنگام ایجاد یک بلاکچین نیاز به انتخاب یک الگوریتم اجماع داریم و اگر به دنبال امنیت بالای شبکه بلاکچین خود باشیم بهترین گزینه برای ما الگوریتم اثبات کار خواهد بود. این الگوریتم، امنیت شبکه را بیش از هر الگوریتم دیگری تضمین خواهد کرد. در این الگوریتم ابتدا باید انرژی محاسباتی زیادی مصرف شود و بعد یک بلاک به زنجیره اضافه می شود. در نتیجه هر شبکه بلاکچینی که از این الگوریتم استفاده کند، مقیاس پذیری کمی خواهد داشت. اما نمی توانیم این را به عنوان یکی از معایب بیت کوین یا اتریوم بدانیم. چون این مسئله تنها به اولویت یک ارز دیجیتال در انتخاب بین این سه راهی مربوط می شود. انتخاب این دو ارز دیجیتال مقایسه پذیر نبوده است و همین موضوع باعث انتخاب الگوریتمی شده است که مقیاس پذیری در آن جایی ندارد.

در مقایسه با الگوریتم اثبات کار دیگر الگوریتم های اجماع مانند اثبات سهام، اثبات اعتبار، اثبات سهام نمایندگی شده و … از مقیاس پذیری بسیار بیشتری برخوردارند. برای انجام بسیاری از اهداف تجاری ۷ تراکنش در ثانیه کم است. و تفاوت زیادی بین ۷ تراکنش در ثانیه و ۱۰۰۰ تراکنش در ثانیه وجود دارد. اما از مرز ۱۰۰۰ تراکنش در ثانیه که بگذریم، برای اکثر اهداف تجاری دیگر فرقی بین هزار و ۲ هزار و ۱۵ هزار وجود نخواهد داشت. همان هزار ثانیه معمولا ما را به مطلوبمان می رساند.

همان طور که می دانید توسعه دهندگانی که مقیاس پذیری را در اولویت خود قرار داده اند فقط یک انتخاب دیگر نیز برای بین امنیت و غیر متمرکز بودن دارند و این انتخاب کاملا مشخص است. قطعا امنیت مهم تر از متمرکز بودن است. شبکه ای که در مقابل حمله ها آسیب پذیر باشد، به درد کسی نمی خورد!

به عنوان یک مثال از این نوع بلاکچین ها، بلاکچین ریپل را به شما معرفی می کنیم. ریپل در این سه راهی امنیت و مقیاس پذیری را انتخاب کرده است. بنابراین فرآیند تأیید در این شبکه به صورت متمرکز انجام می شود. توسعه دهندگان ریپل، از ابتدا به برخی از کاربران این امکان را داده اند که در فرآیند تأیید شرکت داشته باشند یا به عبارت دیگر بتوانند به زنجیره بلاک ها یک بلاک جدید اضافه کنند. در نتیجه کاربران این شبکه همگی باید به این نودها اعتماد کنند. در غیر این صورت معامله در این شبکه عاقلانه نیست. اما با توجه به این که یکی از اهداف بلاکچین حذف فرایند اعتماد زدایی و حذف واسطه ها است، این موضوع قابل قبول به نظر نمی رسد، چون در این صورت یک شبکه بلاکچین هیچ تفاوتی با یک بانک خصوصی از این نظر ندارد.

به خاطر همین دلیل معمولا کاربران استفاده کننده از سیستم بلاکچین در سراسر جهان بلاکچین ریپل را به عنوان یک سیستم مطلوب نمی شناسند. البته ریپل تکنولوژی ویژه ای را ارائه می دهد که در گسترش کسب و کار بسیار خوب جواب داده است. و همه کاربران به این موضوع احترام می گذارند. اما با این همه شبکه بلاکچین ریپل به عنوان یکی از ویژگی های مثبت این ارز محسوب نمی شود.

به عنوان یکی دیگر از مشهور ترین نمونه هایی که علاوه بر داشتن مقیاس پذیری، امنیت را بر غیر متمرکز بودن ترجیح داده اند می توانیم به ارز دیجیتال ایاس ( EOS ) اشاره کنیم. در شبکه بلاکچین این ارز دیجیتال از ۲۱ تولید کننده در زنجیره بلاک ها استفاده شده است. دیگر کاربران شبکه نمی توانند در امر اضافه کردن بلاک به زنجیره بلاک ها دخالتی داشته باشند. و در نتیجه بر خلاف شبکه هایی که از الگوریتم اثبات کار استفاده می کنند، نمی توانند در برابر این کار ارز دیجیتال استخراج کنند. این در حالی است که شبکه بیت کوین بیش از ۱۰ هزار و شبکه اتریوم بیش از ۱۲ هزار نود برای فرآیند تأیید تراکنش ها استفاده می کند. همین موضوع نشان می دهد که در این دو شبکه، تمرکز زدایی بسیار بیش تر از شبکه ایاس انجام شده است.

متمرکز بودن یک بلاکچین تنها یک عیب فنی نیست. و گاهی مشکلات سیاسی را نیز به وجود می آورد. اخبار زیادی مبنی بر این موضوع وجود دارد که ۱۷ نود از ۲۱ نود موجود در شبکه ایاس به صورت مخفیانه توسط هیوبی مدیریت می شوند. علاوه بر این که احتمال معکوس کردن تراکنش ها در این شبکه نیز وجود دارد و حتی همین اواخر این موضوع اتفاق افتاد. با توجه به این که هر دو این موارد در تضاد با اهداف بلاکچین هستند، ایجاد نرم افزار بر روی بستر بلاکچین ایاس با پذیرش این عواقب رو به رو است.

استلار

استلار یکی دیگر از ارز های دیجیتال است که در شبکه خود از سیاست های متفاوتی استفاده کرده است. در شبکه بلاکچین استلار برخلاف ایاس، هر فردی می تواند نود را اجرا کند و دیگر این عملیات محدود به یک عده خاص که توسط توسعه دهندگان به صورت مخفیانه محدود می شوند، نیست. البته در شبکه استلار هیچ پاداش مالی به این نود ها تعلق نمی گیرد. بنابراین چه دلیلی دارد که یک نفر این مسئولیت را قبول کند؟ گرچه این سیاست توانسته کارمزد های شبکه را به طور قابل توجهی کاهش دهد اما از طرف دیگر کاربران هیچ انگیزه ای برای انجام این کار ندارند. حالا فرض کنید بخشی از کاربران یا افراد مشخص با سرمایه گذاری روی این موضوع کنترل نود ها را به دست گیرند. بنابراین مثال‌هایی از مقایسه بیت کوین و ریپل از این جهت سیاست های استلار بسیار خطرناک است.

در حال حاضر در دنیای ارز های دیجیتال این اتریوم است که به دنبال جمع بین این سه راهی است. جالب است بدانید که اولین بار بوترین( سازنده اتریوم ) از اصطلاح سه راهی مقیاس پذیری استفاده کرد.

پیشبینی می شود اتریوم به زودی الگوریتم مورد استفاده خود را به اثبات سهام تغییر دهد که همین موضوع به طرز قابل توجهی مقیاس پذیری شبکه اتریوم را بالا خواهد برد.

آیا مشکل مقیاس پذیری قابل حل است؟

برای حل مشکل مقیاس پذیری در بلاکچین هایی مانند بیت کوین دو راه حل پیشنهاد شده است.

شبکه لایتنینگ

استفاده از این روش موجب افزایش یک لایه به روی بلاکچین می شود. این شبکه در واقع یک معاملات خارج از زنجیره را پیشنهاد می کند.

شبکه سگویت

در این روش برای افزایش مقیاس پذیری بخشی از اطلاعات تراکنش ها حذف شده و فضای بیشتری در هر بلاک ایجاد می شود.

شاردینگ

شاردینگ در بلاکچین موجب میشود که بلاک ها به دسته های مجزا تبدیل شده و به گروهی از نودها تعلق میگیرد. بنابراین دیگر نیازی نیست که همه نودها اطلاعات مربوط به تراکنش ها را نگه داری کنند.

آلت کوین (Altcoin) یعنی چه؟

تا تاریخ مارس 2021، تقریبا 9000 ارز دیجیتال در بازار وجود دارد. طبق اطلاعات منتشر شده در سایت کوین مارکت کپ، بیش از 40٪ از کل بازار ارزهای دیجیتال را آلت کوین ها تشکیل می دهند.
از آنجا که آلت کوین ها از بیت کوین مشتق شده اند، حرکات قیمت این دارایی ها تمایل به تقلید از روند این رمزارز دارند. با این حال، تحلیلگران می گویند بلوغ اکوسیستم های سرمایه گذاری ارزهای دیجیتال و توسعه بازارهای جدید برای این سکه ها، حرکت قیمت آلتکوین ها را مستقل از رفتار های بازار BTC می کند.

آلت کوین چیست؟

اصطلاح “آلت کوین” به هر ارز دیجیتالی دیگری به غیر از bitcoin گفته می شود. آلتکوین ها ویژگی های مشترکی با رمز ارز BTC دارند اما از جهاتی دیگر هم با آن متفاوت هستند.

به عنوان مثال، برخی از آلتکوین ها از سازوکار اجماع متفاوتی برای تولید بلاک یا اعتبارسنجی معاملات استفاده می کنند. یا اینکه آنها با ارائه قابلیت های جدید یا اضافی مانند قراردادهای هوشمند یا نرخ نوسانات پایین، خود را از بیت کوین متمایز می کنند.

تفاوت آلت کوین ها با بیت کوین

“آلت کوین” ترکیبی از دو کلمه “Alt” و “Coin” است و شامل تمام کوین های جایگزین بیت کوین است. چارچوب اساسی بیت کوین و آلت کوین ها مشابه است. بنابراین ، آنها کد نویسی و عملکردی را به عنوان سیستم های همتا به همتا دارند یا به عنوان یک کامپیوتر غول پیکر قادر به پردازش همزمان مقادیر زیادی از داده ها و معاملات هستند.

تعداد زیادی از آلت کوین ها با برنامه نویسی پیشرفته تر و ضعف های کمتری نسبت به بیت کوین راه اندازی شده اند. در برخی موارد، آلتکوین ها با تبدیل شدن به روشی ارزان قیمت برای معاملات دیجیتال، آرزو دارند که به بیت کوین بعدی تبدیل شوند.

اما همچنین بین این دو نهاد تفاوت های زیادی وجود دارد.

بیت کوین اولین ارز دیجیتال است و فلسفه و طراحی آن معیار توسعه سکه های دیگر است. با این حال، عملکرد آن دارای کاستی های متعددی است. به عنوان مثال، اثبات کار یا Proof-of-Work (سازوکار اجماعی که برای ایجاد بلوک استفاده می شود)، انرژی بر و بسیار وقت گیر است. قابلیت های قرارداد هوشمند بیت کوین نیز بسیار محدود است.

آلت کوین ها برای ایجاد رقابت، محدودیت های درک شده بیت کوین را بهبود می بخشد. چندین آلتکوین از روش اجماع اثبات سهام Proof-of-Stake برای به حداقل رساندن مصرف انرژی و زمان لازم برای ایجاد بلوک و اعتبارسنجی معاملات جدید استفاده می کنند.

آلتکوین ها از جنبه های مختلف به انتقاد از روش های سنتی بیت کوین می پردازد. به عنوان مثال، نوسانات قیمت بیت کوین همواره مورد انتقاد قرار میگیرد. استیبل کوین ها وابسته به نوسانات قیمت بیت کوین نیستند، که آنها را به جایگزینی ایده آل برای معاملات روزانه تبدیل می کند.

انواع آلت کوین

بسته به ویژگی های آنها و سازوکارهای اجماع، آلتکوین ها در انواع مختلف عرضه می شوند. در اینجا خلاصه ای از موارد مهم آورده شده است:

نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که ممکن است آلت کوینی در بیش از یک دسته قرار گیرد.

کوین های مبتنی بر ماینینگ

همانطور که از نام آنها مشخص است ، آلت کوین های مبتنی بر ماینینگ (Mining)، استخراج می شوند. اکثر آلت کوین های مبتنی بر استخراج از Proof-of-Work استفاده می کنند ، روشی که در آن سیستم ها با حل محاسبات دشوار، کوین های جدید تولید می کنند تا بلاک ایجاد کنند. نمونه هایی از آلتکوین های مبتنی بر ماینینگ، لایت کوین، مونرو و زی کش هستند. بیشترین آلتکوین های برتر در اوایل سال 2020 در گروه مبتنی بر ماینینگ قرار گرفتند.

استیبل کوین ها

تریدینگ و استفاده از ارز دیجیتال از زمان راه اندازی با نوسانات رو به رو بوده است. استیبل کوین ها قصد دارند با متصل کردن ارزش آنها به سبد کالایی مانند ارزهای فیات، فلزات گرانبها یا سایر ارزهای دیجیتال، این نوسانات را کاهش دهند.

شبکه اجتماعی Social Facebook’s Diem مشهورترین مثال در بحث استیبل کوین است.نمونه های دیگر استیبل کوین ها تتر و Maker DAI هستند.

توکن های امنیتی

توکن های امنیتی مانند اوراق بهادار معامله شده در بازارهای سهام هستند با این تفاوت که منشأ دیجیتال دارند. توکن های امنیتی به سهام سنتی شباهت دارند و غالباً نوید سهام، به صورت مالکیت یا پرداخت سود سهام به دارندگان را می دهند. چشم انداز افزایش قیمت برای چنین توکن هایی یک ویژگی برای جذب عمده سرمایه گذاران برای خرید آنها است. توکن های امنیتی معمولاً از طریق عرضه اولیه سکه یا ICO به سرمایه گذاران ارائه می شوند.

توکن های کمکی

از توکن های کمکی برای ارائه خدمات درون شبکه و درون برنامه ای استفاده می شود. فایل کوین یکی از بهترین نمونه های توکن های کمکی است. این توکن در شبکه خود برای فضاسازی و تعویض فایل ها مورد استفاده قرار میگیرد.

آیا آلت کوین ها دارایی های خوبی برای سرمایه گذاری هستند؟

بازار آلت کوین نوپاست. تعداد آلتکوین ها در بازارهای ارزهای دیجیتال در دهه گذشته به سرعت چند برابر شده و انبوهی از سرمایه گذاران خرده فروش را به خود جلب کرده است.

اما، بازار آلت کوین برای سرمایه گذاران است که مایلند ریسک بسیار بزرگ فعالیت در یک بازار نوظهور را که مستعد نوسان است، بپذیرند. آنها همچنین باید بتوانند فشارهای ناشی از نوسانات شدید قیمت را تحمل کنند. برای چنین سرمایه گذارانی، بازارهای ارزهای دیجیتال سود بسیار خوبی را ارائه می دهند.